Σας έχω υποσχεθεί να σας γράψω κάτι για τη διαιτησία: το κάνω ανόρεχτα γιατί δεν βρίσκω ενδιαφέρον να μιλάμε για τη διαιτησία – είναι πιο σωστό να μιλάμε για την απόλυτη απουσία ελέγχου του χώρου του ποδοσφαίρου από όσους έχουν την ευθύνη, δηλαδή από την κυβέρνηση, τις εισαγγελικές και τις διωκτικές αρχές. Βαριέμαι να βλέπω αναλύσεις φάσεων, να ακούω τηλεδιαιτητές και να διαβάζω για το τι έχουν κάνει οι διαιτητές το Σαββατοκύριακο με βάση κάποια σφυρίγματα. Ποτέ για μένα αυτά δεν είχαν σημασία και μακάρι το πρόβλημα της ελληνικής διαιτησίας να ήταν το αν υπάρχει πέναλτι στη φάση του Μάνταλου στο ΑΕΚ - Αρης ή αν δόθηκε σωστά ή λάθος οφσάιντ στον Καρλίτος στις καθυστερήσεις στη Λεωφόρο. Αυτά είναι συζητήσεις που γίνονται παντού. Το πρόβλημα είναι ότι εδώ γίνονται πράγματα που δεν βλέπεις πουθενά αλλού. Γιατί υπάρχει η απόλυτη ασυδοσία.

Να άναβε ένα τσιγάρο

Η αγωνιστική ήταν γεμάτη από κατορθώματα διαιτητών που έχουν, αν όχι κάτι το απίστευτο (έχω δει χειρότερα…), σίγουρα κάτι το σπάνιο. Η σκηνή που ο Φωτιάς κοιτάζει τέσσερα μετρημένα λεπτά το βίντεο στο Αγρίνιο την πιο καθαρή φάση πέναλτι στο εφετινό πρωτάθλημα είναι καταπληκτική: θα ήταν τέλεια αν η βουβή Κουρουμπίλια που είδε τη φάση μπροστά της άναβε ένα τσιγάρο. Ακόμα πιο καταπληκτικό είναι ότι από τον πάγκο του Παναιτωλικού ακούγεται ένα μεγαλοπρεπέστατο «τι κοιτάς ρε γελοίε;» κι ο Φωτιάς, που γουρλώνει τα μάτια, δεν βγάζει ούτε κάρτα σε κάποιον - έτσι για τα μάτια του κόσμου. Τρομερό είναι κι αυτό που συνέβη στο ΟΑΚΑ. Όχι η διαιτησία του Διαμαντόπουλου, (που έχει κάνει πολύ χειρότερα πράγματα όπως εκείνα στο αξέχαστο Ξάνθη – Ολυμπιακός 0-0 το 2019), αλλά η δήλωση του Λάζαρου Ρότα που είπε δυο φορές (!) ότι ο τέταρτος διαιτητής συμβούλευσε τον προπονητή του να τον αντικαταστήσει. Το παιδί πρέπει να πάρει βραβείο ειλικρίνειας κι ο Καραντώνης να πάει σπίτι του. Αλλά δεν θα γίνει τίποτα από τα δυο.

Παρασκήνιο και κουραφέξαλα  

Υπάρχει κάποιο παρασκήνιο που τάχα μου καθορίζει αποτελέσματα, διαιτητές κτλ; Κολοκύθια τούμπανα: όλοι ξέρουν τι συμβαίνει. Αν έχεις Ενώσεις, έχεις διαιτητές: συμβαίνει καμιά σαρανταριά χρόνια τώρα. Αν έρχονται ξένοι διαιτητές (και δεν προλάβουν να τους δασκαλέψουν) αυτό που βλέπεις είναι διαιτησίες ολότελα διαφορετικές από αυτές των Ελλήνων. Ο Ολλανδός Ρούπερτι που διόρθωσε το Σαββατοκύριακο λάθη του Φωτιά και του Διαμαντόπουλου δεν είναι καμιά διάνοια: απλά δεν χρωστάει την καριέρα του στον πρόεδρο της ΕΠΣ Κωλοπετινίτσας. Ωστόσο σε σχέση με πιο παλιά υπάρχει μια τρομερή διαφορά: τα χρήματα που παίρνουν οι διαιτητές. Όχι κάτω από το τραπέζι. Νόμιμα, ωραία και αφορολόγητα.

Ο Φωτιάς, όπως σας έχω ξαναγράψει, είχε τοποθετηθεί πέρυσι σε 19 ματς ως πρώτος διαιτητής, σε 5 ως τέταρτος και σε 17 στο VAR! Χάρη σε αυτές τις εμφανίσεις του έφτασε να εισπράξει 57.250 ευρώ (!) και άφησε δεύτερο τον επίσης πανταχού παρόντα Ευαγγέλου και τρίτο τον Σιδηρόπουλο, που στην Ελλάδα έβγαλε μόλις 52 χιλιάδες. Προσοχή μιλάμε για χρήματα μόνο από το ελληνικό πρωτάθλημα. Χάρη σε κάτι συμμετοχές σε τουρνουά Νέων της UEFA και χάρη σε κάτι τοποθετήσεις σε ματς της πλάκας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ο τύπος πρέπει να έφτασε να βγάλει πέρυσι πάνω απο 65 χιλιάδες με τους χειρότερους των υπολογισμών! Ο «Σιδηρό» σίγουρα τσέπωσε πάνω από τα 80 χιλιάρικα – σε καλή μεριά. Δεν υπάρχει διαιτητής από τις πρώτες φίρμες (Καραντώνης, Τζήλος, Ευαγγέλου, Μανούχος κτλ) που να έβγαλε πέρυσι από τη διαιτησία, δηλαδή το χόμπι του, λιγότερα από 40 χιλιάρικα. Αποκλείω κάποιος από την κανονική δουλειά του να έβγαλε περισσότερα. Ο Ευαγγέλου παίρνει 800 ευρώ το μήνα από το Δήμο, ο Φωτιάς από το Αστεροσκοπείο άντε να παίρνει 1600 ευρώ καθαρά. Για να μετράει τα άστρα.

Εβδομήντα χιλιάδες λόγοι

Οι τύποι δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να υπερασπίζονται τα έσοδά τους. Να είσαστε βέβαιοι ότι δεν θέλουν να παίζουν ματς μεγάλων ομάδων – πλην του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, τα οποία τα νιώθουν ως ένα είδος υποχρέωσης: εργασία και χαρά. Οι πιο πολλοί Ελληνες διαιτητές θέλουν στα ντέρμπι να έρχονται ξένοι: έτσι κι αλλιώς για το ΑΕΚ – Αρης και το Ιωνικός – Βόλος παίρνεις τα ίδια. Κι έχουν τρομερή αλληλεγγύη μεταξύ τους. Ο Καραντώνης πχ, αν είπε στο Γιαννίκη να βγάλει το Ρότα, το έκανε για να μην αναγκαστεί ο Διαμαντόπουλος να τον αποβάλει νωρίς και μπλέξει το παιγνίδι. Αυτό που ήθελε ο Καραντώνης ήταν ένα εύκολο βράδυ στο ΟΑΚΑ. Να τελειώνουν όλοι, να πάρουν τα λεφτά τους, να πάνε σπίτι, «και να μην τύχει η στραβή» - όπως λένε μεταξύ τους.    

Κάποτε λέγανε ότι οι διαιτητές αβαντάρανε τον κατά καιρούς δυνατό στην ΕΠΟ για να τους κάνουν διεθνείς: το διεθνιλίκι έφερνε χρήματα, σε έκανε «όνομα», γινόταν λόγος να παίρνεις ντέρμπι κτλ. Τώρα αυτά περάσανε. Ο Κλάτενμπεργκ είναι έτοιμος να «καρατομήσει» από διεθνή το Τζήλο για να βάλει ένα άλλο, αλλά ποιος ενδιαφέρεται; Ματς την Κυριακή να παίρνουν – εδώ είναι τα λεφτά. Το μόνο που ενδιαφέρει σήμερα τους διαιτητές είναι να βρίσκονται στους πίνακες – να μπουν και να παραμείνουν. Κι όποιος κατά τη γνώμη τους, τους έχει βάλει, τους έχει κρατήσει και τους εξασφαλίζει την παρουσία είναι φίλος τους. Εχουν από 40 χιλιάδες έως 75 χιλιάδες λόγους να το πιστεύουν.

Ρούπερτι παντού και μόνιμα

Κι ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ; Ο Κλάτενμπεργκ είναι το τελευταίο οχυρό για να μην διαλυθούν τα πάντα. Δεν κάνει κάτι για να γίνει καλύτερη η ελληνική διαιτησία αλλά τουλάχιστον ο Αγγλος ξέρει που βρίσκεται και παρεμβαίνει ώστε να υπάρχει, αν όχι δικαιοσύνη, αλλά τουλάχιστον εποπτεία. Ετσι βάζει πχ τον Ρούπερτι στο Αγρίνιο – κι ας θυμώνουν κάποιοι στην ΕΠΟ που λέγανε την Παρασκευή «τι τον θέλει τώρα αυτόν;». Ο Κλάτενμπεργκ πίστευε ότι στηρίζοντας τους διαιτητές (αποφεύγοντας πχ δυο χρόνια τώρα να τιμωρήσει κάποιον σοβαρά) θα τους βοηθήσει και να παίζουν καλύτερα: αμ δε! Η έλλειψη τιμωριών (και το γεγονός ότι το VAR διπλασίασε τις θέσεις εργασίας) μεγάλωσε υπερβολικά τα έσοδα από τη δουλειά. Και τα μεγάλα έσοδα κάνουν κάθε διαιτητή να παίζει με τη σκέψη στον ένα και μεγάλο Θεό: την τσέπη του.  

Καλύτερη ομάδα, μεγαλύτερο κυνηγητό  

Ο χώρος του ποδοσφαίρου είναι εντελώς ξέφραγο αμπέλι: περισσότερο από ποτέ. Παραιτείται ο Θοδωρής Ζαγοράκης, καταγγέλλοντας παρεμβάσεις, και δεν κουνιέται φύλλο. Κοροϊδεύει η ΕΠΟ την κυβέρνηση με την εφαρμογή της ολιστικής μελέτης της FIFA (την οποία ακόμα δεν έχει ενσωματώσει στο καταστατικό της) και στο Μαξίμου λένε «πέρα βρέχει». Βάζουν την ΕΕΠ να βάλει όρια για το πόσα λεφτά μπορείς να παίξεις σε ελληνικά ματς στο Στοίχημα (ομολογώντας ότι υπάρχουν υποψίες για στήσιμο κατ’ εξακολούθηση) και την ίδια στιγμή δίνουν στις ομάδες ποσοστά από το Στοίχημα! Πριμοδοτούν τη διαφθορά και πιστεύουν πως το ποδόσφαιρο είναι μια λούμπεν διαδικασία με την οποία βγάζουν το άχτι τους κάποιοι τρελοί. Μπορεί και να είναι. Αλλά ο φόβος να βάλουν μια κάποια τάξη, έστω και με μια εισαγγελική έρευνα από αυτές που δεν καταλήγουν πουθενά, έχει κάνει μια σειρά από λαμόγια ασύδοτα.

Φωνάζουν στον Αρη για το Διαμαντόπουλο. Τι περίμεναν δηλαδή; Εγώ νομίζω ότι για τις ικανότητές του, έδωσε ρεσιτάλ. Είναι δεδομένο ότι προσεχώς θα δούνε χειρότερα γιατί έτσι πάει: όσο πιο καλή ομάδα έχεις τόσο πιο πολύ θα σε κυνηγάνε.

Θα αντέξει ο Κλάτενμπεργκ;

Ποιο είναι το πραγματικό και μοναδικό θέμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική διαιτησία; Είναι ένα και μόνο: αν θα καταφέρουν να φάνε τον Κλάτενμπεργκ. Αν φύγει θα μπει στη θέση του Ελληνας, θα σταματήσουν να έρχονται ξένοι διαιτητές, θα ζήσουμε απίστευτες στιγμές. Δεν είναι απλό γιατί ο Κλάτενμπεργκ είναι σκληρόπετσος, ξέρει πια το χώρο εδώ, έχει φίλους στην Ελλάδα που τον ενημερώνουν για όλα και έχει και μια κάποια προστασία από την UEFA. Βέβαια κι αυτός και οι συνεργάτες του υπερασπίζονται τα τεράστια συμβόλαιά τους – πάλι στα λεφτά καταλήγουμε. Το να τον αναγκάσουν να παραιτηθεί δεν είναι απλό αλλά θα το προσπαθήσουν. Ξεκίνησε πχ τον αγώνα ο Μονεμβασιώτης που θέλει λέει να τον καταγγείλει στην FIFA γιατί έχει παράπονα από τη διαιτησία του Κουτσιαύτη στην Τούμπα. Και γιατί δεν έλεγε στο συνεργάτη του το Βασίλη τον Γκαγκάτση να ζητήσει από το γιό του το Μάκη να του εξηγήσει τι έγινε;